unnamed

Evet yine ben. Ne yapayım internetten kopamıyorum. Allah belasını versin bu sanal dünyanın. Mafya gibi girdik çıkamıyoruz kaç senedir. Tanımsız hale geldik resmen. Nereye gitsem kafam öne eğik, bu minicik ekrana bakıp duruyorum. Hepimiz boyun fıtığı olacaz. Böyle tersine evrim olmaz. Yazıklar olsun. Şeytan diyor uçurumdan atlarken selfie çek koy instagrama o saniyeler içinde ihihiih “Uçurumdan atlama keyfiiiii ;;;)))))))…. Neyse…

Geçmiş kadınlar gününüz mübarek olsun. Korkudan dışarı çıkamadık ayol! Ne biçim de azarladı kadınlar bizi mitinge gelmeyin diye. İstemiyorlar çünkü. Ok dedik saygı duyarız. Gelmeyin diyorlar işte bunda anlamayacak ne var? Hala ama biz de size destek vermek istiyoruz, biz de sizinle yürümek istiyoruz diyen erkekler var. Lan olm mal mısınız? Gelmeyin diyolar işte hala lak lak. Yürü git şurdan. Kadın orada derdini anlatmak istiyor, o derdi beraberce yaşadığı kadınlarla yürümek istiyor. Senin kıllı ve suçlu kafanın ne işi orda pis herif! Neyse…

Hayatın devam etmesini çok ilginç buluyorum. Hayat da deli gibi bişey. Neye devam ediyor belli değil. Hadi biz yine 70 yıl civarı takılıp gidiyoz. Yazık bu hayat  milyarlarca yıldır burda ve milyarlarca yıl daha burda olacak. Sebebi de belli değil. Yolculuk nereye hemşerim desem yüzüme bakacak öyle bön bön. Çünkü artık o kadar uzun zamandır yolda ki ne için yola çıktığını unutmuş hatta yolun kendisi olmuş. Burdan hayata sevgilerimizi yolluyoruz, anca gidersin piç, çok da umurumda. Sonuçta herkes kendi derdinde nerelere gitmeler, kimlerle olmalar, pazara çıkmalar. Mis kokulu naneler, reyhanlar, soğanlar. Akabinde balık, pirzola, kebap. Ne bunlar be! Ye ye bitmiyor. Geçenlerde bir araştırma okudum, bir insan öldüğünde hayatı boyunca yaklaşık 4 yıl yemek yemiş oluyormuş. Yok lan yok okumadım böyle bir araştırma. Hem bunu bulmak için araştırma okumaya ne gerek var? Otur hesapla işte. Günde 3 öğün. Ortalama bi öğün sürse 15 dakka. Çarp işte 3 ile. Sonra 70 yaşında mı ölecen çarp 70’i 365 ile. Of neyse sıkıldım. Naparsanız yapın.

Bu haftaki yazımızın sonuna geldiğimizi hissetmeye başladım ben. Hislerimde yanılmam. Gerçi bazen de yanılırım. Ama yanılmak zaten insana mahsustur. Yoksa sen yanılmazsan ben yanılmazsam nasıl diğerleri yanılmadan yürüsün değil mi? Öyle. Bizler sen ben o hepimiz birer doneyiz bu hayatta. Evet birer doneyiz. Zoruna mı gitti sonsuz hayat hülyasıyla yanıp tutuşan? Götümü ye. Yok öyle bişey. Ölüp gidecez işte, zoruna gitmesin. Boşa anlam vermeye çalışma bu kısacık mevcudiyetine. Neyse bu haftayı da sevgili Borges’in bi lafıyla bitirelim, “Doluuu!”

Netameli günler dilerim…