Merhaba sevgili dostlarım. Hayatın bize sunduğu imkanlar ne kadar çok değil mi? İnsan bu imkanların hepsinden yararlanmak istiyor fakat cart diye ölüyor. Bu yüzden bu imkanlardan sadece bi kaçını seçebiliyor, ömrümüz yetmiyor hıammına. Oysa hayatın meyvelerini emmek lazım. Ama biz napıyoruz? Hofff keşke onu da emseymişim diye hayıflanıyoruz hep. Kimse o ana kadar emdiği şeyleri beğenmez oldu. Peki neden böyle oldu? Çünkü internet yüzünden, istakram yüzünden, feysbook yüzünden. Eskiden insanlar mutsuzluklarını kendi içinde yaşardı oysa şimdi bi baktı ki bi sürü mutsuz var. Aaa aynı ben deyip herkes ben de mutsuzum yazmaya başladı ve olay çığrından çıktı. Durduk yerde neşe içinde gezen insanların hepsi mutsuz oluverdi sokaklarda. İnsan içine çıkamıyoruz. İnsan bi tek kebap yiyince mutlu olur mu ya? Tek dediysem en az bi buçuk. Bu ne biçim şey? Kebabın memesı ve kukusu olsa onla evlenirim tabi o ayrı da. Ne de mutlu bi çift oluruz hem de kebapla J Hayal etmesi bile güzel. Bunlar güzel birliktelikler. Neyse.
Ha bu arada son zamanlarda neden bu kadar çok ölümden bahseder oldun diyen pek çok gönül dostu var. Ben 6 yaşımdan beri ölümden bahsederim yarram çekiyorum onlara. Susup kalıyorlar. Adama bak! Biz senin gibi 30 yaşında anlamadık varoluş sorunlarını. 6 yaşında gördüm ben işin sonunu. Lan dedim bu ne saçma bi olgu? Bu ne menem bir toplum? Tatsızlık çıkardım derhal. Sorunlu bi çocukluk geçirmeye karar verdim. Mutfaktan boş bir kavanoz çaldım. Kavanozun içine ordan burdan yakaladığım karınca, örümcek, karasinek gibi çeşitli hayvanları attım. Olanları izledim. Gerçek bir varoluş mücadelesiydi. Ama ebeveyn denen zatlar buna müsaade etmedi. Zaten bilirsiniz insan hayatının birinci bölümünü anası babası, ikinci yarısını da çocukları bok eder hahahha Neyse.
Neyselerle bağlayarak, yeni paragraflara yelken açtığımız bir yazımızın daha sonu göründü. Bunu ben söylemiyorum. Midas’ın Kulakları söylüyor. O duymuş. Hahaha salak hala uslanmamış görüyorsunuz işte. İnsan işte olm. Hatalarından ders almıyor. Zaten bi insan niye hatalarından ders alsın ki? Ne saçma. Zaten adı üstünde hata. Tipe bak! Ben senden ne öğrenebilirim gerizekalı! Hatalı hatalı konuşma benlen. Yürü git şurdan! Ayrıca senden alacağım dersle hangi sınavı kazanacam ben bu ülkede? Soruları kaçırıyorlar zaten. Tüm cevaplar ellerinde heriflerin. Boşa kostaklanma yani. Bendeniz, kaybedenlerdeniz…
Netameli günler dilerim…
